vakantie 2020 Met de Zeebeer over de rivieren

Met de Zeebeer over de rivieren

Dit jaar geen zeilvakantie. Op de foto zie je een mast met een knik. Nou dat is de mast van de Zeebeer tijdens de februari storm. Zondag ochtend 9 februari kreeg ik een telefoontje van Harry "Peet, je mast gaat om" Shit. Ik kom eraan. Ik zag als onze avonturen als een flits voorbij gaan. Vloek, vloek daar  gaat onze hobby, uitlaatklep en passie. Wij hebben zoveel plezier van ons schip. 

Deze winter was ik bezig met het vervangen van de bekleding boven de keuken. Nadat de bekleding en de lijmrestanten waren verwijderd constateerde ik lekkage bij de wand-putting. Geen probleem, gewapend met een kitspuit verwijderde ik de wand-putting en zag dat het hout ter plaatse van de wand-putting verrot was. Nou ja een heel verhaal. De lekkage is verholpen, het houtrot is verwijderd en vervangen door gewapend Epoxy en de bekleding is aangebracht. Alleen geen mast.

Door de Corona maatregelen is het onzeker of je overal naar toe kunt varen. Laten we dan maar van de nood een deugd maken, we gaan 3 weken met de Zeebeer zonder mast door Nederland varen.

De auto volgeladen naar Den Bommel

Zaterdagochtend 8 augustus laad ik de auto vol met boodschappen, kleding en andere voor de vakantie.

Om een uur of een vertrekken richting Den Bommel

Het is een prachtige dag met tropische temperaturen. Weer supergezellig in Den Bommel. Onder het zonnescherm zitten we gezellig met een aantal zeilvrienden ervaringen uit te wisselen.

Door de Corona perikelen is John dit jaar niet als schipper naar Griekenland,  hij stelt zijn vriendin aan ons voor, een leuke en spontane vrouw.

's-Avonds krijgen we van Jana, een heerlijke Cappuccino. Het opgeklopte schuim heeft ze gemaakt uit haar pas gekochte schuim-opklopper. Door het slechte weer tijdens hun vakantie hebben zich zelf maar verwend door elke dag een heerlijke Cappuccino te maken.

Over de Amer en de Bergse Maas naar Geertruidenberg

Zondag 9 augustus 2020

Na een heerlijk ontbijt vertrekken we om 11.30 uur, motor stand 277 uur. De motor draait 2000 toeren en met een snelheid van 4,5 knopen varen we richting de Moerdijkbrug.

De snelheid valt tegen, wat zou er aan de hand zijn. De schroefas rommelt en de helmstok trilt. Dat gebeurt normaal nooit.

Onderweg is het druk op het water. Wanneer we de Moerdijk zijn gepasseerd wordt het drukker met motorboten. Wij varen de Amer op. In de buurt van Drimmelen scheuren links en rechts speedboten en  waterscooters langs ons schip. Het verbaasd mij dat er nog geen ongelukken zijn gebeurd, het zal ons benieuwen.  Voorbij Drimmelen gaat de Amer over in de Bergse Maas. We besluiten de jachthaven van Drimmelen links te laten liggen en varen een klein stukje door naar Geertruidenberg. 

Bij WSV Geertruidenberg willen wij in een box gaan liggen. Voordat wij de jachthaven bereiken loopt de Zeebeer al vast in de modder. Diepgang 2.10 Staat in de ANWB almanak. Helaas.

Even verderop meren we aan een prachtige steiger vast.  Vlakbij het centrum van Geertruidenberg. 

Eerst neem ik een duik in het water voor wat verkoeling. Ik voel met mijn hand aan het roer. Voel ik hele trossen mosseltjes. Een stukje verder aan de romp exact hetzelfde. Vandaar dat het schip geen vaart kan maken. S'avonds maken we een wandeling door het dorp en lessen onze dorst met een biertje op het terras. Ook wij moeten onze naam en telefoonnummer in het gastenboek invullen. Sinds kort moet de horeca, als een van de Corona maatregelen, een gastboek bij houden. 

Den Bosch of toch maar niet

Maandag 10 augustus

Na het ontbijt maken we een wandeling door het stadje, we lopen langs de waterlinie en drinken een heerlijke Cappuccino op een terras op het plein in het centrum van Geertruidenberg.

We vertrekken om  11.30 uur. De motorurenteller staat op 286 uur. Het doel voor vandaag is om het centrum van Den Bosch aan te doen. Onderweg zien we laag over het water een helikopter vliegen, zo'n grootte met dubbele wieken. Nog geen 50 mtr. van ons vandaan scheert dat ding over ons heen. We varen verder over de Maas. Ca, 500 meter nadat we het viaduct onder de E25 doorvoeren slaan we rechtsaf het Maximakanaal op. Om 16.00 liggen we in de snikhete zon te wachten voor sluis Empel. Als ik op de kaart kijk en zie hoeveel bruggen we moeten passeren om na de sluis het centrum van Den Bosch te bereiken zakt de moet in onze knieën. We besluiten om op de Maas door te varen.. Na ca. 5 minuten zien we aan stuurboord een binnenmeer en in de verte een watersportvereniging. Een aanlokkelijke bestemming. We meren aan bij Wsv Neptunes, 15 euro voor een nachtje aan de steiger. Cora en ik nemen allebei een verfrissende duik in het meer. Het meer is een zandafgraving en 12 meter diep. 

Een zachte bries waait in de kuip, heerlijk. Na het eten nemen we nog maar een verfrissende duik in het water. Het blijft warm en in de slaapcabines is het te warm om te slapen. We leggen de kussens in de kuip en slapen op de kuipbanken in de open lucht. Welterusten...

Diner in Beneden Leeuwen

Dinsdag 11 augustus

Eerst een duik in het water. Heerlijk om de dag te beginnen met een rondje zwemmen. Na een uurtje gooien we de trossen los en varen richting Maasbommel.

Het is weer super warm. De zon staat hoog aan de strakblauwe hemel. Onderweg word ik door Carla gebeld. Hoe laat wij ongeveer in Maas Bommel aankomen.

Maasbommel, Motoruren 290

Carla en Jan Willem hebben ons uitgenodigd voor een etentje bij hun thuis, super gezellig. Eerst moeten wij nog door de Maximasluis, de sluis vormt een onderdeel van  een grote waterkering. Dit is de eerste sluis van de velen die we tijdens de vakantie gaan passeren. Wij arriveren bij WSV de Gouden Ham. De watersport vereniging waar Jan Willem jaren in het bestuur heeft gezeten. Zodra de boot vastligt vlucht ik weg en zoek een plekje in de schaduw, waar ik languit neer plof. Even later komt Cora met Tommy. Nadat ik weer een beetje van de warmte ben bijgekomen wandelen we verder naar het terras van de vereniging. Hoogste tijd om ons flink te hydrateren. We zoeken een plekje op in de schaduw en Cora besteld 2 biertjes bij de bar. Even later komt Jan Willem bij ons en we nemen nog maar een paar biertjes. Zo, hèhè, ons vochtgehalte is weer op peil.

Jan Willem neemt ons in zijn auto mee. We rijden naar het dorp Beneden Leeuwen waar zij wonen. Jan Willem rijd dwar door het dorp en laat ons het centrum en de omgeving zien. Zo maken wij kennis met het dorp en de omgeving waar Jan Willem heel zijn leven heeft gewoond. Carla heeft in de tuin de tafel mooi gedekt. Zij heeft heerlijk gekookt en we genieten van een super gezellige avond. We krijgen als tip om om onderweg het dorpje Batenbrug aan te doen.

Na het heerlijke diner zijn we met z'n viertjes nog wat gaan drinken op het terras van de watersport vereniging. Om een een of  elf begint het te regenen, we nemen afscheid en rennen snel naar de boot. Op de boot aangekomen lijkt het wel of de hel losbarst, een enorme stortbui met hevige windstoten, je ziet de nauwelijks de overkant van de haven.

Over de Maas naar Grave

Woensdag 12 augustus

De volgende dag varen we over de Maas richting Grave. Onderweg zien we het dorpje Batenbrug. We meren aan de passanten steiger van Watersportvereniging "Het Haventje". 

Batenburg is een schattig klein dorpje. Na een wandeling door dorpje keren we na 20 minuten terug naar de boot. 

We varen verder over de Maas op de grens tussen Gelderland en Noord Brabant. Na een paar uurtjes komen we aan bij het sluis en stuwcomplex bij Grave. Dit is de tweede sluis van de vele die nog volgen tijdens onze vaartocht over de rivieren. Na de sluis is het nog halve mijl op de rivier en gaan stuurboord uit en varen de Nieuwe haven in naar de jachthaven, WSV - De Stuw. Een groot motorjacht drijft midden in de haven. De havenmeester wacht ons op een van de steigers.  Hij dirigeert ons naar de laatste steiger waar wij aan de buitenkant, tussen de wal en de steiger, moeten gaan liggen. Langzaam varen we voorbij het grote motorjacht, die een ander plek krijgt toegewezen. Voorzichtig vaar ik achteruit naar de toegewezen plek. De dieptemeter geeft 4 meter aan, ruim voldoende voor ons schip. De urenteller staat op 292 wanneer ik de motor uit zet. Eerst drinken we een biertje aan boord voordat ik naar de havenmeester loop om het havengeld te betalen. Ik moet 14 euro en 40 ct afrekenen. Dit zijn andere bedragen dan wat je betaald in een zeehaven, waar je meestal 2 tot 2,5 meer betaald voor een overnachting.

Het is bloedheet op de boot. De jachthavens ligt tussen de bebouwing en er staat geen zuchtje wind. 

Even later slenteren we door het pittoreske plaatsje Grave. Bij het eerste de beste terras in de schaduw drinken we een biertje. Even snel hydrateren...Nadat ons vochtgehalte weer op peil is lopen we verder. Wij lopen een Blokker, de temperatuur in de winkel is heerlijk aangenaam. In een van de schappen

zie ik parasols staan. Bij de kassa reken ik € 11,95 af voor deze parasol. Geen geld voor een klein beetje schaduw in de kuip. Ik breng de parasol naar de boot en loop daarna terug naar Cora. We wandelen verder door het centrum. 

Op de hoek van de Maasstraat en de Maaskade zien we een paar terrasje. Je raad het al... we zoeken een plek in de schaduw en laten het bier heerlijk vloeien. 

Aan het meisje wat ons bedient vraag ik of zij wat IJs over hebben voor de koelkast. 

Voor de vakantie koelde de koelkast niet meer omdat de compressor mogelijk lek was. Ik heb dat ding samen met de verdamper uitgebouwd en naar een specialist in Papendrecht gebracht. "Meneer binnen een paar dagen is de compressor gerepareerd. Hij wordt eerst met stikstof gevuld zodat ik kan zien waar de lekkage zit. Dan repareer ik dat en wordt de compressor gevuld. Niet dus...na zes weken en 10 keer bellen was was het nog niet gerepareerd. Wat een eikel.

Even later komt de manager met een zak met 2 kg ijsblokjes aangelopen. Super bedankt. Snel loop ik naar de boot om de zak met ijsblokje in de koelkast te leggen. Eindelijk kunnen we gekoeld water en bier aan boord drinken.

Ook deze nacht is het weer bloedheet en slapen we allebei in de kuip. 

Een duik in het Leukemeer

Donderdag 13 augustus 

 

Om 10.30 uur vertrekken we uit Grave, een licht bewolkte hemel met een aangename temperatuur. Na een paar uurtjes wordt het steeds warmer, de thermometer geeft 34 graden aan. Pff alweer een snikhete dag . Om 14.00 uur arriveren bij het sluizen complex Sambeek. We kiezen de verkeerde kant van de sluis, de zonkant. Langzaam stijgt het water in de snikhete sluis. Eindelijk gaan de deuren open en kunnen we onze weg vervolgen.

Om 15.30 stoppen we voor een duik in het water op het Leukemeer, vlakbij het dorpje Well. Gelijk maar de onderkant van het schip controleren. Heel de romp heeft een dikke aangroei. Met een kunststof plaat schraap ik de romp zo goed mogelijk schoon. Hele trossen mosselen schraap ik los. Op veel plekken zit de romp vol met een sponsachtige laag van wel 1,5 cm dik. Ik ben dik een uur bezig om de boel een klein beetje schoon te maken. Met een duikbril ga ik langs de romp. Ik ben echt een held op sokken want ik durf niet de kiel schoon te maken. Pff, een flinke klus, de romp is een stukje egaler.  Ik hoop dat mijn inspanningen een positief effect heeft op de snelheid.

Om een uur of vijf verschijnen er dikke wolken in de lucht en even later begint het te regenen. Snel trek ik mijn zeilpak aan. Speedboten varen op topsnelheid terug naar de haven. In de verte zie ik bliksemflitsen. Gelukkig blijft de onweer ver van ons vandaan. Wel begint het harder te waaien. Zonder mast en zeil op de rivieren, wat kan ons nou gebeuren.

Om 19.30 arriveren wij in Venlo bij WSV de Maas. Het begint te onweren. Cora roept de havenmeester op of hij een plekje voor ons heeft. Er zijn geen plekken vrij en door de Corona mag je niet naast een ander schip afmeren is zijn boodschap. We worden doodleuk weggestuurd. En dat met een flinke onweersbui. Dit hebben wij nog nooit meegemaakt. In al die jaren hebben wij honderden havens aangedaan, altijd was er een plekje in de haven. WSV de Maas heeft de prijs gewonnen van de minst gastvrije haven en de grootste eikel als havenmeester. Door de havenmeester worden we doorverwezen naar een steiger voor passagiersboten in Blerick. Om 20.30 uur meren we doodmoe aan de passagiersboten steiger, recht tegenover een restaurant.

De steiger is nog geen tweehonderd meter lopen van een groot winkelcentrum. Bij Domino pizza bestellen we twee pizza's, toch nog een voordeel van deze plek. De pizza gaat erin als koek. Bij de koffie en thee genieten we van het uitzicht op de verlichte brug over de Maas tussen Blerick en Venlo.

Roermond aan de Maas

Vrijdag 14 augustus

We willen op tijd in Roermond aankomen en vertrekken op tijd. Onderweg zien wij langs de rivier langgerekt campings met aanlegsteigertjes en kleine sleephellingen met speedboten. Op de Maas is het vrij druk met beroepsvaart.

Vlak voor Roermond moeten we nog een sluis door. Wij hebben geluk, na een klein kwartiertje wachten kunnen we door de sluis. De assistent van de sluiswachter verteld ons dat er te weinig water is waardoor de sluis niet altijd bij aankomst draait. Na de brug zien we aan onze rechterhand een enorme jachthaven met wel honderden motorboten. Via de marifoon melden wij ons bij de havenmeester van WSV Nautilus en krijgen een mooi plekje toegewezen. 

Wij maken een wandeling door de de stad. Het is vandaag ook weer erg warm en zoeken na een half uurtje een terrasje op. Op de terugweg lopen we langs de supermarkt voor wat boodschappen. Ik hoop dat ze ijsblokjes in de vriezer hebben. Even later komt Cora met de boodschappen en 2 kg ijsblokjes aan.

Donkere, rood gekeurde, wolken boven de jachthaven in Roermond

Muziek op de steiger bij Thorn

Zaterdag 15 augustus

De volgende dag vertrekken we op tijd richting het dorpje Thorn. In de buurt van Roermond liggen veel plassen, oude grindafgravingen, met jachthavens waar honderden boten liggen. Wij verbazen ons over hoe druk het is met watersport langs de rivieren.

Om ca 10.30 arriveren wij bij sluis Linne. Na 15 minuten wachten kunnen we de sluis in varen. Doordat er weinig aanvoer is van water wordt er pas geschut nadat de sluis bijna vol ligt met boten. Na een uurtje is het zover. We stijgen 3,50 meter. Het schutten zelf gaat vlot en na 15 minuten varen we de sluis uit.

Thorn 305 motoruren

Het is best ingewikkeld, al die ingangetjes naar de verschillende plassen en zij-stromen. Gelukkig staan op de meeste kruisingen verkeersborden waarop de richting van de meeste dorpjes zijn aangeven.

Na een halfuurtje varen op de Maas zien we aan stuurboord een ingang naar de Grote Hegge. De ingang heeft een drempel en eventjes tikt de kiel de bodem aan. De plas de Grote Hegge is ontstaan door het afgraven van grind. Eigenlijk zijn twee plassen aan een geschakeld. Na een uurtje varen zien ee in de verte een steiger. Vlakbij Thorn ligt een passanten steiger. Het ligt er vol met motorboten.  We hebben geluk, er is precies een plek vrij om aan te leggen. Nu begrijp ik dat mensen met motorboten motorboten zo vroeg vertrekken.

Een vriendelijke Belg pakt de landvast aan. De man praat met iedereen op de steiger. Eerst nemen we een duik in het meer, heerlijk. 

Na de lunch wandelen we naar het dorpje Thorn. Thorn (Thoear) is een stad in de Nederlandse provincie Limburg. Het ligt bij het Belgische Kessenich. Ook heeft het als buurdorpen Ittervoort, Panheel en Wessem. Voordat Thorn op 1 januari 2007 werd samengevoegd met de andere gemeenten Maasbracht en Heel tot de nieuwe gemeente Maasgouw was Thorn een zelfstandige gemeente. Het staat bekend als het Witte stadje vanwege zijn witte huisjes in het centrum. Er wonen ca. 3.000 mensen. 

Een straatje in Thorn

Eerst kopen we een ijsje in het kasteeltje. Het dorpje is heel fotogeniek, wij maken dan ook heel wat foto's. Op de terrasjes is het gezellig druk. 

Na onze wandeling nemen wij allebei weer een duik in het water. Het is super gezellig op de steiger. De vriendelijke Belg begint op zijn accordeon te spelen. Wat blijk even later, tijdens het spelen drinkt de man een glaasje wijn terwijl de muziek gewoon doorgaat. Dat is lachen. Hij maakt er een gezellige show van.

Het is een heerlijke avond, niet te warm en om 23.00 zoeken wij onze kooi op. De volgende dag willen wij vroeg op staan voor de tocht naar Maastricht.

12 meter rijzing in de sluis bij Maasbracht

Zondag 16 augustus

We vertrekken om 8.30 uur richting de sluis bij Maasbracht. Van de vriendelijke Belg hadden we een tip gekregen waar je goedkoop kunt tanken, bij Tullemans aan stuurboord voor de sluis ingang. Helaas het bunkerstation is zondag gesloten. De meter van de dieseltank staat op 1/3, dit is ruim voldoende voor de tocht naar Maastricht, maar ik vind het toch fijn om wat diesel bij te tanken.  Aan de overkant zien we een kleine jachthaven waar we aan een steiger afmeren. De havenmeester komt naar ons toe. We vertellen aan haar dat we maar kort willen afmeren en op zoek zijn een tankstation. Voor de informatie vraagt zij 5 euro. Het is ongeveer 10 minuten lopen naar het dichtstbijzijnde tankstation.

Het is al warm, en de gevulde jerrycan is zwaar. Een vriendelijke vrouw ziet mij zwoegen en biedt aan om mij naar de haven te brengen. Dat is toch super aardig. 

Op de marifoon horen wij dat de jachten achter een vrachtschip kunnen aansluiten. Snel melden wij ons aan en varen richting de sluis.. 

Van de sluismeester krijgen we de instructie om de middelste sluis, achter het vrachtschip, in te varen. De sluis bij Maasbracht is gigantisch, het lijkt wel of je een donkere spelonk in vaart, de sluismuren tornen meters omhoog.

Na het binnen varen geeft de dieptemeter 4,40 meter aan. 

Wij mogen aan een motorboot vastmeren. Langzaam stijgen we omhoog. Na de rijzing geeft de dieptemeter 16,20 meter aan, bijna 12 meter rijzing. Wanneer we de sluis uitvaren komen we op uit op het Julianakanaal.

Onderweg staat de zon loodrecht op mijn hoofd, het is weer een bloedhete dag. Bij Born komen we bij sluiscomplex Born. Ook weer een enorm sluizencomplex met drie sluizen. De sluismeesters zijn vakkundig en het schutten verloopt vlotjes. Na het schutten liggen we met de boot een stuk hoger in de sluis, ook in deze sluis zijn we zijn 12 meter omhoog gegaan.

In de verte zien we de bruggen over de Maas bij Maastricht. We varen onder de Sint Servaasbrug door. De Sint Servaasbrug, ook wel oude brug (Maastrichts: aw brögk), is een van oorsprong 13e-eeuwse stenen boogbrug. De brug is genoemd naar de 4e-eeuwse bisschop van Maastricht, Sint-Servaas, maar kreeg zijn huidige naam pas in 1932; daarvoor was het gewoon 'de brug'. De Sint Servaasbrug wordt beschouwd als de oudste brug van Nederland en een icoon van de stad Maastricht. Het bouwwerk is een rijksmonument.

Na nog eens twee bruggen  komen wij aan bij Jachthaven Maastricht. De Jachthaven ligt aan de oostzijde van de Maas. De jachthaven is prachtig gelegen, vanuit de kuip kijk je op de St.Pietersberg.

De boot ligt net vast begint het stevig te onweren met zware regen. Na een uurtjes stopt het regenen. Het is heerlijk opgefrist. De jachthaven grenst aan een prachtig binnen meer wat uitkijkt op groene heuvels.

Maastricht Marina

Onze dochter komt in Maastricht aan boord

Maandag 17 augustus

Vanmiddag komt Muriel bij ons aan boord om een paar dagen met ons mee  te varen. Zij is gisteren teruggekomen van een vakantie in Italië en komt vandaag met de trein vanuit Delft. We nemen de bus naar het centrum van Maastricht en stappen bij het station uit en wandelen vervolgens richting het centrum. Links en rechts van de boulevard is het gezellig druk op de terrassen. Even later lopen we over de Sint Servaasbrug. De warmte maakt ons dorstig. Net voorbij de brug zien we links een gezellig terras in de schaduw van een paar grote eiken. Na een paar cappuccino wandelen we terug naar het station. In een van de zijvertrekken van het station gaan werklui flink tekeer met boormachines en drilboren. Het geluid knalt door de stationshal, het is daar niet uit te houden, zoveel kabaal. Dan maar buiten in de zon wachten. Even later zien we Muriel aan komen met haar rolkoffer en een rugzak op. Wij zijn blij om elkaar weer te zien. Samen wandelen nog een stukje door het centrum en drinken nog een biertje op een terras. 

Terug op de boot gaan Cora en ik erop uit voor de boodschappen. Dat valt flink tegen. Na een wandeling van bijna een uur komen we bij een supermarkt. 

's-Avonds hebben we met z'n drietjes heerlijk in de kuip gegeten.

Op de fiets op zoek naar een gasfles

Dinsdag 18 augustus 

Voordat we op vakantie gingen hadden we een gasfles die nog ongeveer driekwart vol zat. De ander was leeg. Geen nood, dachten wij, onderweg is er ruim voldoende gelegenheid om een gasfles te kopen. Dat viel in de praktijk tegen. 

Vlakbij het havenkantoor staan tientallen fietsen, een stuk of twintig hebben dezelfde kleur. Er zal toch wel een fiets te huur zijn. Helaas... Bij de havenmeester krijg ik te horen dat de fietsen niet voor de verhuur zijn. De fietsen behoren bij een arrangement, mensen huren een vakantiehuis op het water inclusief fietsen. Dat is balen. Na een beetje aandringen mag ik de fiets van de havenmeester lenen. Ik had er niet veel hoop op omdat de man het niet naar zijn zin leek te hebben met al die zeurende gasten. Onbegrijpelijk dat je dan in de hospitality gaat werken. 

Na twintig minuten fietsen vind ik op een bedrijven terrein de campingwinkel. Gelukkig ze verkopen daar Camping Gaz. Ik ruil de lege voor een volle om en fiets terug naar de jachthaven. Ik rij nog even langs een grote supermarkt. Hopelijk verkopen ze ijsblokjes voor in de ijskast. Ja hoor. Met 2 x 2 kg ijsblokjes en een volle gasfles fiets ik terug naar de haven.

 

Om een uur of een besluiten we om weer naar het centrum van Maastricht te gaan. We lopen net het haven terrein af kom ik tot de ontdekking dat ik het havengeld voor de komende nacht nog niet hebt betaald. Snel loop ik naar het havenkantoor. 

Ik krijg de wind van voren van het hoofd chagrijn. Potverdikke ik heb jullie plek alweer verhuurd en moet ik deze mensen naar een andere plek sturen. Wat een knurft, dat noemt zich havenmeester.  Ik begrijp niet dat dit soort mensen in de recreatie werken.

In het centrum van Maastricht is het op sommige plekken erg druk. De meeste mensen nemen het niet zo nauw met de Coronamaatregelen. We voelen ons onbehaaglijk en vluchten snel een rustige straat in. We wandelen verder door de achteraf straatjes waar gelukkig weinig toeristen te zien zijn.

Onderweg zien we op een plein een kerkgebouw met een bijzonder ingang. 

De wanden zijn behangen met platen van koper. Door de vorm lijkt het of je door een spelonk naar binnen wordt gezogen. Het maakt ons nieuwsgierig en van een medewerker mogen we het gebouw aan de binnenkant zien. Het is een Hotel en prachtig verbouwd, met allerlei bijzondere ruimtes. Ik zou hier graag willen logeren.

Na het eten maken we plannen om terug richting Nijmegen te varen. Cora en ik zien er een klein beetje tegenop om dat eind weer terug te varen.

Door het Albertkanaal naar Hasselt

Woensdag 19 augustus weer met z'n tweeën aan boord

Cora leest op internet dat het mogelijk is om door Antwerpen te reizen. Eerst diesel tanken. Wij varen eerst naar een bunkerstation, in het centrum van Maastricht. Bij Nautica Jansen, aan de Maaspromonade 7a, Maastricht tanken we. 62,4 ltr diesel. Frank, de eigenaar van het station, is een grote aardige vent met een kale kop en een zware stem. Wij vertellen ons verhaal van de mast. Hij verteld over zijn ervaring met mensen die door de Corona een bootje kopen en van toeten en blazen weten. Een stelletje onbenullen, levens gevaarlijk. Even later bezoekt zo'n onbenul de winkel. Hij ligt met zijn motorbootje aan de zijkant van het bunkerstation en komt uit Schiedam. Hij heeft hiervoor nooit gevaren. Met zijn gezin, vrouw en twee kinderen aan boord is hij in een paar dagen naar Maastricht gevaren, met als voorbereiding twee weken cursus op internet.

We besluiten definitief om door België te varen. Onderweg een vignet besteld om door de vaarwegen in Vlaanderen te mogen varen. 54 euro voor 10 dagen. Vlak voor de sluis besluit Muriel om toch maar weer naar huis te gaan. Wij zetten haar, vlakbij een bushalte, aan de kade af, 

Het vreemde van het vignet is dat in Wallonië een vignet niet nodig is en dat je vrij gebruik kunt maken van de vaarwegen en de sluizen.

Eenmaal door de sluis gaan we stuurboord uit het Albertkanaal in. De eerste mogelijkheid voor een jachthaven is Hasselt. Voordat we Hasselt bereiken passeren we nog drie sluizen. Bij de eerste sluis wordt er naar het vignet gevraagd, de sluiswachter kan de naam van het schip en het registratienummer niet vinden. Gelukkig heb ik het betaalbewijs op mijn telefoon en stuur dit naar de organisatie die verantwoordelijk is voor het uitgeven van de vignetten. We moeten een schutting wachten. Gelukkig, na ongeveer 20 minuten krijgen we toch toestemming om de sluis in te varen.

Aan het einde van de middag arriveren wij in de jachthaven van Hasselt. De haven ligt op nog geen 5 minuten wandelen van het centrum. Luxe appartementen kijken op de jachthaven uit met daarachter een luxe winkelcentrum. 

Doorkijk naar de jachthaven in Hasselt

Wij worden ontvangen door een allervriendelijke havenmeester. Hij verteld ons dat de jachthaven komende winter compleet wordt gerenoveerd. De projectontwikkelaar van het omringende winkelcentrum neemt een deel van de investering voor zijn rekening. De jachthaven is een verenigingshaven en met weinig middelen is de jachthaven in de loop van de jaren opgebouwd. De projectontwikkelaar heeft natuurlijk een belang als de jachthaven mooi wordt opgeknapt.

Jachthaven Hasselt

Donderdag 20 augustus 

Een grote supermarkt van Delhaze ligt op 5 minuten wandelen van de jachthaven. Een enorme sortering van brood en broodjes met super aardig personeel.

We besluiten een dagje in Hasselt te blijven liggen.

 In het winkelcentrum loopt iedereen met een mondkapje op. 

In de winkel is het personeel uitermate correct en iedereen volgt zonder morren de aanwijzingen van het personeel op. Wij voelen ons prettig hier, misschien is het uiterlijke schrik, maar de stad straat rust en overzicht uit. De mensen zijn vriendelijk, correct en goed verzorgd. 

Zijn wij Nederlanders losbandiger, eigenwijs en denken het beter te weten dan een ander? Durft de Nederlandse overheid geen echte keuzes te maken en probeert de kool en de geit te sparen? Is dit liberaal? Alles overlaten aan de vrije markt waar alleen het groot kapitaal zege viert. En mensen onderaan de maatschappij de tol moeten betalen doordat zij niet de middelen en mogelijkheden hebben de juiste keuzes te maken.

Het wordt steeds warmer, tijdens het avondeten gutst het zweet over mijn rug. Vanavond even een frisse douche voor het slapen. Na elven is het nog steeds bloedheet en benauwd, Cora en ik pakken ons kussen gaan in de kuip slapen.

Vrijdag 21 augustus op doorreis door Antwerpen

Na het ontbijt vertrekken we om 9.50 uit Hasselt. De tocht van Hasselt naar Antwerpen is niet echt boeiend. Langs de waterkant zie je veel industrie, veel steen-en betonfabrieken. Op een enkele speedboot na is er geen watersport te bekennen. Na drie sluizen arriveren we bij Antwerpen. Er is behoorlijk wat vrachtverkeer op het water en je moet goed uitkijken en vooral stuurboord wal aanhouden. Uiteindelijk arriveren we om 20.45 bij de Siberia brug. De Siberiabrug is een brug in het Antwerpse havengebied op de rechteroever van de Schelde. De brug ligt over het noordelijke hoofd van het Suezdok, een klein dok dat het Kattendijkdok met het Amerikadok verbindt. We melden ons aan bij de brugwachter en 5 minuten later gaat de brug open en varen we door het Kattendijkdok richting het Willemsdok. 

Brug opening Siberia brug

Helaas moeten we nog een uurtje geduld hebben. De Londenbrug, de doorgang naar het Willemsdok,  draait pas om 21.45 uur, pfff... Na een klein uurtje gaat de brug open en kunnen we naar het Willemsdok. Eindelijk, doodmoe van deze lange dag, meren we in het donker aan een steiger aan. Languit in de kuip drinken we nog een drankje.

Zaterdag 23 augustus Antwerpen

Om een uur of tien staan we langzaam op. Cora gaat eerst een rondje hardlopen. Het is rustig in de jachthaven van Antwerpen.

Het is ook niet zo verwonderlijk, Antwerpen heeft code oranje en daardoor zijn er weinig jachten uit Nederland en Duitsland. Na een wandeling met Tommy bel ik Wim terug om bij te praten over de situatie op de school. Ik zit namelijk in de Raad van Toezicht van deze school in het voorgezet onderwijs.

Vanuit de kuip zien we op de kade allerlei mensen, netje gekleed verzamelen. Het blijkt een bruiloft te zijn, de gasten verzamelen zich op de kade in afwachting van het bruidspaar. Even later komt het bruidspaar aanrijden in een prachtige mooie Cadillac uit de jaren '50.

Cadillac

Volkswagen bus T1

Later in de middag wandelen door het centrum van Antwerpen. Ook in het centrum van Antwerpen is het rustig met toeristen. Waar normaal tienduizenden toeristen uit allerlei landen door het centrum lopen is het nu heerlijk rustig. 

Ook in Antwerpen loopt iedereen met een mondkapje op. Wij voelen ons wel prettig op en veilig. Natuurlijk dragen wij allebei ook een mondkapje tijdens onze wandeling door het centrum van Antwerpen.

Over de Schelde naar Wemeldinge

Zondag 24 augustus

De Londonbrug om 8.30 uur. Om half acht zet ik de wekker en laat ik snel Tommy uit. Om 8.10 uur roep ik de brugwachter VHF kanaal 62 op.

Na de opening varen we langzaam door het Kattendijkdok naar de Siberia brug. Na ca ca 10 minuten gaat het licht op rood groen. Wanneer we door de brugopening varen roep ik de Royersluis via VHF kanaal 22 op. De sluis draait om 10.00 uur, blijf stand bij is het antwoord van de sluiswachter. Het begint te regenen en harder te waaien. Ik probeer de boeg van het schip in de wind te houden zodat ik nog een beetje beschutting heb van de buiskap. Na een klein kwartier krijgen we gezelschap van een zeilboot. Cora zit heerlijk beschut onder de buiskap terwijl ik regen en wind moet trotseren. Een lange druppel hangt aan mijn neus. Eindelijk, na 1,5 uur dobberen gaat het licht van de sluis op groen.

Om 10.30 varen we op de Schelde. Ik hoop dat we op tijd de sluis bij Hansweert bereiken. Om 08.21 is HW Antwerpen en rond de klok van 14.00 uur kentert het tij bij Hansweert. 

Met een flinke vaart, het log tikt regelmatig ruim 9 knopen over de grond aan, varen we op de Schelde met de stroming mee richting het kanaal bij Hansweert. Het is toch een bijzonder gezicht als je met je boot door de havens van Antwerpen vaart. Je vaart vlakbij de enorme grote container schepen die langs de kade worden gelost.

Gelukkig hebben we het hele eind de stroming mee en komen op tijd aan bij de sluizen van Hansweert. In de loop van de middag arriveren we in Jachthaven van Wemeldinge. 

Maandag 24 augustus Colijnsplaat

Om 11.00 gooien we de trossen los en varen richting Colijnsplaat. Het is prachtig zeil weer, de wind waait met 3 bft uit het zuid zuid west hoek. Ideaal om naar Colijnsplaat te zeilen. Helaas. Jaloers kijken we naar de zeilboten met hun witte zeilen en genieten van het weidse uitzicht. Dat hebben we gemist, de weidsheid en de kleurschakeringen van de zee.

Van de havenmeester krijgen we een box toegewezen. In het havenkantoor vraagt de havenmeester hoeveel nachten wij willen blijven. "Wij willen morgen over het eiland gaan fietsen en overmorgen vertrekken wij weer" antwoord ik. De havenmeester antwoord dat hij het sterke vermoeden heeft dat wij zeker een dagje langer in de haven blijven liggen. We zullen zien...

Regen en nog eens regen

Dinsdag 25 augustus

De de dag begint met druilige regen. Met een paraplu op loop ik naar de Spar voor croissants, broodjes en een paar zakken ijs voor de koeling.

's-Middags worden door medewerkers van de haven alle schepen met lijnen met elkaar verbonden en lange lijnen aan de steiger. Dit heb ik nog niet meegemaakt dat een jachthaven zulke voorzorg maatregelen neemt.

In de middag komt Muriël met de auto van Cora naar de haven. Weer super gezellig. Helaas zit het weer niet mee, de hele dag blijft het druilig regenen. Vlakbij de jachthaven, naast de visafslag, zit een eet cafeetje. Wij hebben wel trek in verse vis voor vanavond en Cora reserveert een tafeltje voor vanavond.  Eetcafé Vismijn heeft een prachtig uitzicht over de Oosterschelde.

Een ouder echtpaar runt het cafeetje. We zitten met z'n drietjes aan een tafeltje bij het raam. De wind is al flink aangewakkerd. Vissersboten varen de haven in en meren af aan de kade. Het eetcafé is geen aanrader. De inrichting is aftands, maar dat is op zich niet erg. Dat is de sfeer die je verwacht van een cafeetje aan de haven. Het eten wat wordt opgediend is treurig. Als vooraf hebben wij garnalen besteld. Cora en ik hebben als hoofdgerecht het vispannetje en Muriel garnalenkroketten besteld. We kregen alle drie een groot wit boord met welgeteld vier garnalen opgediend, zonder enige garnering. Het vispannetje bestond uit een paar stukjes vis ondergedompeld in een, niet te beschrijven, dikke saus. Ons advies: Drink een biertje maar mijd het om het eten. Absoluut geen aanrader. 

Gedurende de nacht raast de storm over ons heen. De wind suist door de wanten. Wanneer ik net een beetje in slaap dompel, klapt de spring met een knal tegen de romp,  en zo gaat het de hele nacht door. Alle drie slapen hebben we nauwelijks kunnen slapen.

Woensdag 26 augustus harde wind en luieren in de boot

De hele dag waait het super hard. We spelen spelletje en houden ons gemak.

Zierikzee en een kleddernat bed

Donderdag 27 augustus

De watertank is bijna leeg en moet worden gevuld. Na het ontbijt maak ik eerst de boot schoon met de waterslang van de steiger. Hé wat heb je nou gedaan, hoor ik Cora hard naar boven roepen. Het bed van Muriel is kleddernat. STOM. Ik ben vergeten om het raampje van haar kajuit dicht te doen. Gelukkig staat de zon weer hoog aan de hemel en we leggen het matras half in de kuip en half over de zee-reling om te drogen. 

Later in de middag varen we naar de overkant, naar Zierikzee. Onderweg bellen we de Havenmeester van de verenigingshaven of hij nog een box voor ons heeft. Muriel rijd met de auto van Cora, met het dakje open, naar Zierikzee. Muriel arriveert later dan ons aan in Zierikzee. Op een groot parkeerterrein, vlakbij de jachthaven, parkeert zij de auto. Even later zien wij de Twister voorbij varen. Enthousiast zwaaien wij naar elkaar. Even later komen wij hun op de steiger tegen. Super leuk. Wij hebben elkaar sinds jaren niet meer gezien en we hebben elkaar heel wat te vertellen. Ik vraag aan hun om vanavond gezellig met elkaar te gaan eten in het restaurant van de verenigingshaven. Daar hebben zij wel zin in.

Het is super gezellig. Aan de bar drinken we een biertje...of twee. Na een halfuurtje mogen wij met z'n allen aan een grote tafel midden in het restaurant. We eten en drinken volop en er wordt veel gelachen.

Flink aangeschoten gaan we laat in de avond naar bed.

De volgende morgen word ik wakker met een spijker in mijn hoofd en een steen in mijn maag. Pfff...maar het was weer zoals vanouds super gezellige avond.

We doen het rustig aan vandaag. Na de lunch vertrekt Muriel naar huis. Op de parkeerplaats nemen we afscheid van onze dochter. Aansluitend maken we een wandeling door het centrum van Zierikzee

Den Bommel Haringvliet

Zaterdag 29 augustus

De vakantie zit er bijna op. We vertrekken op tijd uit Zierikzee. Normaal houden we met het tijdstip van vertrek rekening met de brug over de Oosterschelde, maar nu zonder mast kunnen we gewoon doorvaren. Donkere wolken hangen in de lucht en even later begint het flink te regenen.  In de buurt van de Krammersluis stopt het met regenen.

Haringvliet met in de verte roeiers aan het trainen

Om 15.45 uur meren we aan de steiger van Den Bommel. De uren teller van de motor staat op 343 uur. Wij hebben 66 uur op de motorgevaren en een nieuwe ervaring opgedaan.

Op naar een nieuw avontuur.