zondag 9 augustus 2020

Vakantie 2018 langs de Franse kust

Zaterdag 14 juli

Dinsdag 24 juli, Cherbourg naar Sark

8.00 uur opgestaan. De epoxy is voldoende uitgehard om de watertank te vullen. Cora gaat vandaag met Tommy een stokbrood en twee croissants bij de bakker kopen. In de tussentijd  vul ik de watertank, spoel de boot schoon en zet de fluitketel met water op het vuur voor koffie en thee. Om 9.00 maken we los en varen we richting Sark. Helaas ook vandaag weinig wind en het kleine beetje wind is nog tegen ook. Elk nadeel heeft ook zijn voordeel en onderweg in de kuip heerlijk ontbeten. Croissants, fruit, een gekookt ei met koffie en thee en een vers geperste sinaasappelsap. Wat is het leven toch  genieten. Wij komen aan bij de Grosseline baai en kijken uit naar een vrije boei. Helaas zijn alle boeien bezet. Cora ziet het niet zitten om in deze baai te ankeren en we varen een stukje verder naar een baai even verderop. Hier liggen nog maar een paar schepen voor anker. We zoeken een mooi plekje op om het anker uit te gooien. Na een uurtje zijn we zeker dat het anker heeft gehouden en zich inmiddels  heeft ingegraven. In de tussentijd hebben we de bijboot uit de bakskist gehaald en opgeblazen. Wij laten de bijboot te water en hangen de 2.2 pk Suzuki aan het achtersteven.

Na een paar keer trekken aan het startkoord start de BB motor, eindelijk pfff.. Dat gaat goed. Met z'n drietjes varen we naar het strand. De boot moet een flink eind de kant op in verband met de rijzing van het water. Voor Cora is het te zwaar, ik koppel het motortje los en draag hem een flink eind het strand op. Cora brengt het tankje met benzine. Zonder motor en het tankje is de boot door ons te dragen. Zo, de boot ligt een flink eind op het droge.

We beginnen aan de klim naar boven, 200 ongelijke treden. Onderweg neem ik Tommy in mijn armen. De zon staat hoog aan de hemel te branden. Eenmaal boven ben ik drijfnat en sta ik flink te hijgen. Zo, ik merk wel dat ik dit jaar weinig aan sport heb gedaan. Cora loopt drie keer per week hard en fluitend staat zij op mij te wachten.  De trap ligt bij de verbinding tussen Sark en litle Sark in. Wij besluiten om richting het dorpje te wandelen. Na 5 minuten wandelen zien we een thee tuin aan onze linker hand... Ik noem het maar zo omdat de aanduiding  theetuin het best aansluit bij de beleving. Wij nemen plaats op een bankje aan een van de tafeltjes, ik in de schaduw en Cora in de zon.  Ik loop naar binnen en bestel twee Corona's. 

Na een half uurtje wandelen komen wij in het dorpje aan. Wij slenteren door het dorpje en lopen bij een paar winkeltjes naar binnen. Tractoren rijden af en aan. Een tractor is het enige gemotoriseerde vervoer op het eiland. Het wandelen onder de hete zon maakt toch wel dorstig. Aan het einde van het dorpje zien we een gezellig terras. In het barretje tappen ze Breda bier. Breda bier wordt op het eiland Guernsey gebrouwen. Omdat we een flink eind terug moeten wandelen houden wij het bij een pint.

Bij de trap aangekomen zien we een net gekleed echtpaar de trap op komen. Het zijn Nederlanders. Nadat zij op adem zijn gekomen vertellen ze dat zij op weg zijn naar een restaurant met een Michelin ster. Ook een leuke beleving op dit eiland. Wij dalen voorzichtig de trap af...

Wij dineren heerlijk in de kuip bij ondergaande zon een prachtig uitzicht over de Baaij.  Er is geen wolk te zien en we genieten van de heldere sterren hemel. In het pikken donker zie ik boven aan het klif twee piep kleine lichtjes heen en weer schijnen en langzaam afdalen. Oh, dat is natuurlijk het echtpaar. Overdag is het al moeilijk om zonder kleerscheuren die trap af te dalen, laat staan in het pikken donker met een paar wijntjes op.

Woensdag 25 juli Litle Sark

s'ochtends duiken we vanaf de boot het koude zeewater in. Brrr, dat valt tegen.